Między Mykenami a Bałtykiem leży Kotlina Karpacka. Otoczona z wszystkich stron pasmami górskimi jest obszarem, który w początkach epoki brązu był łącznikiem pomiędzy wielkimi cywilizacjami anatolijsko-bałkańskimi, a terenami nadbałtyckimi.
W okresie od około 2150 do 1350 lat p.n.Ch. (daty kalibrowane) w dorzeczu Cisy rozwijała się kultura Otomani-Füzesabony, stopniowo obejmując tereny dzisiejszej zachodniej Rumunii, wschodniej Słowacji, północno-wschodnich Węgier, Ukrainy Zakarpackiej oraz południowej Polski. Nazwa kultury pochodzi od miejscowości, gdzie po raz pierwszy odkryto jej zespoły: Otomani w Rumunii i Füzesabony na Węgrzech. W Słowacji osadnictwo tej ludności grupowało się w Kotlinie Koszyckiej, a wzdłuż Hornadu przeniknęło aż na Spisz, nad górny Poprad. Jej ślady spotyka się także w okolicach Humennego i Bardejova. Ludność ta wypierana przez inne grupy kulturowe przeszła przez Karpaty i osiedliła się na Pogórzach w dorzeczu Dunajca, Wisłoki, Wisłoka i Sanu oddziaływując stąd dalej na północ.

Kultura Otomani-Füzesabony była wielką cywilizacją z początków epoki brązu i pośrednikiem w przekazywaniu impulsów kulturowych świata egejsko-anatolijskiego na północ. Wyróżniała się wysokim poziomem rozwoju społeczno-gospodarczego, tworzyła wielkie kompleksy osadnicze o wyraźnej hierarchizacji, z centralnie położonymi grodami. Były one ufortyfikowane rowami i wałami, nawet o konstrukcji kamiennej (min. Otomani, Nižna Myšla, Barca, Spišski Štvrtok, Čana, Rozhanovce, Trzcinica, Trepcza). Niekiedy były zabudowane regularnie i planowo. Występują założenia obronne z akropolem, który zamieszkiwała arystokracja plemienna (Spišski Štvrtok). Znane są budowle świątynne (Salacea w Rumunii). Osady obronne były miejscem praktyk kultowych, które odbywały się w specjalnie wydzielonych miejscach. Grodom towarzyszyły osiedla otwarte. Wysoki poziom osiągnęła metalurgia brązu i złota, opierając się na miejscowych złożach rud metali. W osadach znajdowały się liczne warsztaty produkcyjne, a w osadach warownych gromadzono wielkie bogactwa w postaci biżuterii ze złota, brązu, bursztynu, paciorków z fajansu, okazałej broni, różnorodnych wyrobów z kości i rogu. Występowały liczne przedmioty pochodzące ze świata egejskiego oraz bałtycki bursztyn. Ceramika, doskonale wykonana pod względem technicznym, zdobiona była ornamentem guzowym, spiralnym i kanelowaniem. Wszystko to jest wymownym świadectwem wysokiego poziomu rozwoju, standardu życia i dojrzałości społeczeństwa, które twórczo przekształcało i wprowadzało w życie osiągnięcia cywilizacyjne świata egejskiego i mykeńskiego, a potem przekazywało innym społecznościom.