A rsenał Warszawski - siedziba Państwowego Muzeum Archeologicznego 

Zabudowania Arsenału zostały wzniesione przy ulicy Długiej w latach 1638 - 1643 z inicjatywy króla Władysława IV. Tworzyły one zespół, otaczający prostokątny dziedziniec. Od północy znajdował się gmach główny, tzw. Cekhauz Wielki, w którym przechowywana była broń, zbroje, działa, amunicja i prochy. W narożnikach strony południowej stały wieżowe pawilony mieszkalne, połączone z Cekhauzem oraz między sobą kurtynami murów zewnętrznych. Budowę Arsenału nadzorował generał artylerii Paweł Grodzicki.
Zbrojownia była wielokrotnie przebudowywana i rozbudowywana. Za panowania dynastii saskiej - w stylu barokowym. Następnie w początku XIX w. - w stylu klasycystycznym. Wreszcie w latach 30. XX wieku nadano Arsenałowi wygląd, który ma do dziś.
Arsenał Warszawski był świadkiem wielu wydarzeń historycznych, m.in. akcji grupy szturmowej "Szarych Szeregów", znanej jako "akcja pod Arsenałem".
Przechowywana tu broń służyła uczestnikom walk o niepodległość Polski w powstaniach: kościuszkowskim i listopadowym.
Gmach Arsenału, w swojej liczącej ponad 350 lat historii, pełnił różne funkcje.  W latach 1832 - 1935 mieściło się tu więzienie, a od 1938 r. do końca II wojny światowej - Archiwum Miasta Warszawy. Po wojnie budynek gościł w swoich murach pracownie architektoniczne odbudowy Warszawy, Zarząd główny Ligi Przyjaciół Żołnierza, Polski Związek Strzelectwa Sportowego oraz wystawy, m.in. w 1955 r. Ogólnopolską Wystawę Młodej Plastyki.
W 1957 r. został przekazany Państwowemu Muzeum Archeologicznemu i jest jego siedzibą do chwili obecnej.